Sex Pistols dzisiaj jest czymś więcej niż tylko punk rockową kapelą, choć faktycznie jest to powstały w Londynie w 1975 roku zespół punk rockowy, który swoją kontrowersyjną postawą zapoczątkował ruch punk. Sex Pistols to pewien rodzaj bycia, można powiedzieć, że stan umysłu, którym wielu przypadł do gustu, jako postawa bezkompromisowa wobec „zakłamanej” rzeczywistości. Sex Pistols wyznacza bowiem pewien osobliwy dyskurs, i nie chodzi tylko o teksty. Dyskurs ten jest charakterystycznym stosunkiem do siebie samego, z dużą dozą dystansu, niekiedy dystansu agresywnego. Sex Pistols jest chyba najbardziej kontrowersyjnym bandem XX wieku, i nie chodzi tylko o samego Sida Viciousa, ale całokształt. Sex Pistols to kawał dobrego rock’n’rolla godzącego w majestat zbutwiałej, zdaniem jego członków, moralności.

Początki związane są z rokiem 1973, kiedy to powstaje w Londynie The Strand, złożony z nastoletnich przedstawicieli klasy robotniczej, a wśród nich Jones Nightingale i Cook, w ciągłym kontakcie z przyszłym menagerem Pistols, McLarenem, który prowadzi wówczas kultowy sklep w sercu Londynu, odwiedzany przez późniejszych tuzów punk rocka.

W roku 1974 McLaren wspiera finansowo The Strand. McLaren jest zafascynowany tworzącą się nową sceną. Po powrocie ze Stanów McLaren postanowia osobiście zajmować się karierą The Strand, uruchamiając poszukiwania dla tej kapeli dobrego wokalisty.

6 listopada roku 1975 w Londynie ma miejsce pierwszy występ publiczny Sex Pistols. Zespół idzie za ciosem i daje kolejne występy w Londynie. Zespół w ten sposób zdobywa rzeszę swoich wiernych fanów, którzy organizują się pod nazwą Bromley Contingent, wśród tych fanów znajduje się kilku, którzy tak jak Sex Pistols mają wkrótce odcisnąć swoje piętno na scenie punkrockowej. 12 lutego 1976 roku ma miejsce sławetny koncert Sex Pistols, owocujący bardzo kontrowersyjnymi wywiadami dla prasy, które zwróciły uwagę na Sex Pistols. Charakterystyczne od tego momentu są bójki na koncertach grupy, jak między innymi ta 4 kwietnia 1976 roku, przy czym zespół otrzymuje bardzo ciepłą recenzje Joe Strummera, która gra wtedy w The 101’ers, Pistols natomiast jako jego support.

Tymczasem Pistols koncertują wówczas po całej Anglii, więc nie może być inaczej, jak tylko w kierunku rejestracji pierwszych nagrań. Następuje po tym koncert Pistols w Manchesterze, który inspiruje kilka innych bandów do podobnej punkrockowej działalności.

Rok 1976 przynosi też pierwszy zagraniczny koncert zespołu – w Paryżu. W ślad za tym angielska telewizja pokazuje Pistols zapowiadany numerem Anarchy in the U.K., by mogli następnie uderzyć w kolejną trasę po Anglii.

8 października 1976 roku Sex Pistols podpisują kontrakt z wytwórnią EMI. 26 listopada ukazuje się pierwszy promujący singel zespołu, czyli Anarchy in the U.K.. Oprócz piosenki tytułowej album zawiera również utwór I Wanna Be Me.

Pod koniec 1976 roku Pistols występują w emitowanym na żywo programie Today telewizji Thames. Pomimo że program odebrali tylko widzowie z Londynu i jego okolica, Pistols dzięki temu występowi odnajdują się na rokładówkach brytyjskich gazet.

Również w grudniu 1976 roku pojawia się trasa Anarchy Tour, z udziałem takich kapel jak The Clash i The Damned.Jednak kontrowersje wzbudzane przez zespół sprawiły, że miał miejsce bojkot ze strony zarówno organizatorów, jak i władz, stąd zamiast dwudziestu koncertów odbywa się zaledwie siedem.

Następnie początkiem stycznia 1977 zespół daje udane koncerty do Holandii. Na jego starego basisty przychodzi tymczasem Sid Vicious, trzymający miano „największego fana Sex Pistols”, słaby basista, jednak dobry zadymiarz, co podobało się wokaliście Rottenowi.

10 marca 1977 odbywa się uroczyste podpisanie kontraktu płytowego przez członków Sex Pistols z przedsiębiorstwem A&M, jednak już po tygodniu współpracy z Sex Pistols przedsiębiorstwo decyduje się o zerwać umowę z muzykami. Zamiast tego, Pistols podpisują umowę z Virgin Records.

27 maja 1977 ukazuje się singel God Save the Queen. Płytka rozeszła się w ciągu paru dni w nakładzie 150.000 egzemplarzy, co uważane jest nie bez kozery za potężny sukces. Ma to miejsce ciągle w atmosferze skandalu, bowiem muzycy wszczynają bójki oraz prowokują władze. Jednocześnie trwają pracę studyjne nad Never Mind the Bollocks.

Wkrótce ukazują się single takie jak Pretty Vacant, oraz nie mniej popularny Holidays in the Sun, natomiast 28 października wychodzi w końcu wyczekiwany przez fanów Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols. Popimo wielu negatywnych recenzji krytyków album radzi sobie całkiem nieźle, zajmuje bowiem czołowe miejsca w rankingach sprzedaży. Zespół rusza więc w trasę promującą ten sukces – zarówno w Europie, jak i Stanach. W tym czasie Sid Vicious okazuje się prawdziwym świrem, uzależnionym od heroiny, i wiele zdarzeń z jego udziałem oburza fanów i opinię publiczną, a także samego Rottena. Po trasie Rotten zapowiada koniec kapeli, co powodowane było również przez basistę, ale i ogólną kondycje wszystkich członków bandu.

30 czerwca 1977 roku ukazuje się singel No One Is Innocent.

Latem w 1978 Johnny Rotten zakłada kapelę Public Image Ltd., który miał przetrwać kilkanaście lat – aż do początków lat dziewięćdziesiątych. Tymczasem Vicious zostaje aresztowany oraz stawia mu się zarzut zamordowania swojej dziewczyny Nancy Spungen. Menager zespołu McLaren wykupuje basistę uiszczając wysoką kaucję. Ale problemy Viciusa są na tyle głębokie, by nadal wszczynać bójki i pobicia. W efekcie umiera w 1979 roku na skutek przedawkowania heroiny.

Ma miejsce wówczas sprawa sądowa między Rottenem i McLarenem, wskutek czego ten drugi zostaje odsunięty od zarządzania zespołem. W końcu 24 lutego 1978 roku wychodzi płyta The Great Rock 'n’ Roll Swindle. Płytę tworzą utworu z różnego okresu działalności.

21 listopada roku 1980 ukazuje się ostatni singel Black Leather.

W roku 1996 zespół reaktywuje się w składzie Lydon, Jones, Matlock, Cook, grając światową trasę Filthy Lucre Tour, która obejmuje Europę, USA i Południową, a także Australię i Japonię.