Już w XV wieku w kopalniach do wywożenia urobku stosowano wozy, które przesuwane były po specjalnie ułożonych belkach drewnianych. Początkowo do takich wagoników zaprzęgano ludzi, dosyć szybko jednak zaczęto stosować konie, które mogły uciągnąć większe ładunki. W XVII wieku drewniane tory zaczęto zastępować żeliwnymi, a następnie stalowymi szynami. Ze względu na szybką rozbudowę miast w XIX wieku konieczne stało się uruchomienie w nich komunikacji miejskiej. Zaczęto więc budowę linii tramwajowych, które początkowo obsługiwane były przez tramwaje konne. Wadą takiego rozwiązania była niewielka możliwość przewozowa, mała prędkość oraz konieczność sprzątania wielkiej ilości końskich odchodów. Również połączenia międzymiastowe były obsługiwane przez pociągi, w których początkowo zamiast lokomotywy wykorzystywano konie. Jedyna konna kolej w Europie była zbudowana w 1832 roku w Austrii. W Anglii natomiast uruchomiono linię kolejową z trakcją mieszaną: parową i konną. Jednak bardzo szybko zarówno kolej,jak i tramwaje konne zostały zastąpione przez pojazdy parowe, a następnie spalinowe i elektryczne.